آیا تجاوز جنسی در متاورس امکان پذیر است؟
تجاوز جنسی در متاورس و قوانین مربوط به آن به یکی از مهم ترین بحث های امروز تبدیل شده است. گزارش‌های اخیر از تجاوز جنسی در متاورس یا همان محیط‌های واقعیت مجازی (VR) ، نیاز به قوانین به‌روز شده و درک عمیق‌تر مسائل مربوط به آزار و اذیت مجازی را پر رنگ تر کرده است.
شکاف های قانونی در متاورس
در پی تجاوز جنسی در متاورس و به تعبیری تجاوز مجازی ، نگرانی‌هایی در مورد ناکافی بودن قوانین فعلی برای رسیدگی مؤثر به این مسائل ایجاد شده است. برای مثال، قوانین موجود در بریتانیا به طور خاص به تعاملات رخ داده و جرایم در متاورس و یا محیط های VR نمی پردازد و یک خلاء نظارتی در مورد آزار و اذیت مجازی ایجاد می کند.
کاربران معمولاً هنگام ورود به متاورس با شرایط و ضوابط خاص پلتفرم موافقت می کنند، اما ممکن است این موارد به صراحت، حمله مجازی به آواتارها را ممنوع نکنند. برخی از وکلا معتقدند که در نهایت قوانین سنتی برای چنین مواردی اعمال خواهند شد، زیرا قانونگذاران نیاز به پاسخگویی قانونی را تشخیص می دهند.
آژانس ملی جرم و جنایت بریتانیا قبلاً طبقه بندی بالقوه جرایم متاورس را به عنوان اعمال مجرمانه تأیید کرده که نشان دهنده تعهد فزاینده برای رسیدگی به این موضوع می باشد.
فرهنگ سمی و نامناسب بازی های آنلاین
یکی از روانشناسان سایبری، بر نقش فرهنگ سمی طولانی مدت در بازی های آنلاین که به رفتار نامناسب در محیط های واقعیت مجازی کمک می کند، تأکید می کند.
بر اساس مطالعه‌ای که انجام شده، 28 درصد از گیمرهای زن گزارش آزار جنسی در فضای مجازی و 40 درصد آزار کلامی را در طول بازی‌های چند نفره آنلاین تجربه کرده‌اند. این فرهنگ، گیمرهای زن را به افزایش آگاهی در مورد آزار جنسی در فضای مجازی سوق داده است.
در واقع، مشکل فراتر از آزار و اذیت مجازی می باشد. در بازی‌های آنلاین مواردی از رفتار نامناسب هم وجود دارد. در برخی بازی‌ها، پس از شکست حریفان، بازیکنان رفتارهای نامناسب و آزاردهنده ای به اشتراک می‌گذارند. شیوع چنین رفتارهای نامناسبی نیاز به تغییر فرهنگ بازی‌ها را نشان می دهد.
با این که شرکت‌های فناوری در تجربه‌های VR همه جانبه و تعاملی پیشگام هستند، اما در حال حاضر فاقد تعهد قانونی برای محافظت از کاربران در برابر آزار و اذیت مجازی می باشند. علیرغم هشدارهای کارشناسان، غول های فناوری تدابیر کافی در برابر این حوادث را ارائه نمی کنند.
تلاش‌ها برای ایجاد تنظیمات مرزی شخصی در محیط‌های VR تا حدی محافظت را ارائه می‌کند، اما ممکن است مجرمان براحتی این تدابیر را دور بزنند. سپردن مسئولیت به قربانیان برای جلوگیری از تجاوز مجازی ، موضوع دنیای واقعی سرزنش قربانی را منعکس می‌کند و نمی‌تواند مشکل ریشه‌ای فرهنگ تجاوز را برطرف کند.
درک تجاوز مجازی
برخی از افراد ممکن است برای درک مفهوم تجاوز مجازی دچار مشکل شوند و به اشتباه تصور کنند که نمی تواند معادل تجاوز جنسی «واقعی» باشد. ولی، کارشناسان معتقدند که آزار و اذیت مجازی در محیط‌های VR می‌تواند تأثیرات عاطفی و روانی عمیقی بر قربانیان داشته باشد و فراتر از قلمرو مجازی گسترش یابد.
وقتی فردی در طول تجربه‌های VR تبدیل به آواتار خود می‌شود، هرگونه حمله یا آزار و اذیت مجازی تبدیل به یک تجربه آسیب‌زا می‌شود که پس از برداشتن هدست همچنان ادامه پیدا می کند.
علاوه بر این، جنبه حسی VR تجربه آزار جنسی در فضای مجازی مبتنی بر بازی را تقویت می‌کند. قربانیان می‌توانند احساسات فیزیکی لمس مجازی را از طریق کنترل‌کننده‌های دستی حس کنند که این روند آسیب‌های ناشی از این حوادث را تشدید می‌کند.
آزار و اذیت در متاورس تنها یک مسئله در زمینه بازی نمی باشد. این موضوع منعکس کننده یک مشکل اجتماعی گسترده تر می باشد که به عنوان فرهنگ تجاوز شناخته می شود. فرهنگ تجاوز، عادی سازی آزار جنسی، مقصر دانستن قربانی، و عدم همدلی با بازماندگان را تداوم می بخشد. این فرهنگ به شکل اشکال مختلف، از شوخی های تجاوز جنسی گرفته تا اظهارنظرهای توهین آمیز در مورد موارد آزار و اذیت مجازی ، بروز می کند.
پرداختن به فرهنگ تجاوز در دنیای واقعی و مجازی نیازمند تلاش جمعی می باشد. جامعه باید اهمیت این مسائل را بپذیرد و در جهت حذف رفتارهای سمی که به افراد بصورت آنلاین و آفلاین آسیب می رساند، تلاش کند.
